Ezan sesi yankılandı o mağrur yılların Konuşmadan oturduğu sofaya Bir çekiç sesi geldi derinden Çok uzakta köpekler uludu acıyla Bir namaz vakti kayıkhane Yosun kokularına bulandı Ve kağıttan kayıklar indi suya
Ezan sesi yankılandı nem kokulu duvarlarda İsimsizdi çalışanları, anısız Her biri özgür oldu umutla Son kez olmayan işçileri İndirdi kağıt kayıkları suya Akıntılara kapıldılar istekle Arzuyla, ihtirasla kapıldılar
Bir namaz vaktidir ki Güneş son kez baktı umutsuzca Acıyarak yol verdi kayıklara Ardlarında gözü yaşlı kayıkhane Ve olmayan işçilerinin dualarıyla.